واقعا گاهی لازم است منتقدان سینما نوک قلم خویش را نه به نفع خویش که در دفاع و صیانت از صنف و حرمت قلم و شان نقد و نقادی تیز کنند. آنهم زمانی که دشمنان نقد و سینمای فرهنگی و اندیشه ورزی از دل خود سینما بیرون می آیند. به قول حافظ من از بیگانگان هرگز ننالم که با من هرچه کرد آن آشنا کرد! حسین فرح بخش که تهیه کنندگی بخش عمده ای از فیلم های سطحی و ضد فرهنگی را در کارنامه خود دارد برای بار دوم در برنامه هفت با اتخاذ این سیاست که بهترین دفاع، حمله است با لحنی تحقیرآمیز بر این نکته تاکید کرد که مردم اصلا نمی دانند منتقد،خوردنی است یا پوشیدنی ؟! فرض هم که اینطور باشد مگر مهم است که مردم بدانند که منتقد کیست یا چیست؟ مهم دست اندرکاران سینما و امثال شما هستند که باید اهل مطالعه و نقد خوانی باشند تا فیلم های سطحی و مبتذل را به خورد مردم ندهند. شاید ذائقه مخاطب عمومی ما متاثر از نقدهای سینمای و سخن منتقدان شکل نگیرد اما قطعا از آثاری که شما تهیه و تولید می کنید متاثر می شوند. واقعیت این است که سینمای پویا و مترقی محصول نقد و نقادی است اما همیشه قدرت ها نقد را برنمی تابد و چه کسی شک دارد که شما در سرزمین سینما فرد قدرتمندی هستید؟! قدرتی که البته با گیشه سینما نسبت دارد نه اندیشه آن!
حسین فرح بخش برای توجیه و یا حتی توضیح درباره آثارش، توپ را به زمین منتقدان می اندازد تا پشت مخاطبان خود پنهان شود. در حالی که نه فقط منتقدان که بسیاری از همین مخاطبان و مردمی که او سنگ آنها را به سینه می زنید نسبت به این فیلمها انتقاد دارند؟ کاهش مخاطبان فیلم هایی از جنس آثاری که شما ساخته اید در همین چند ماه اخیر آیا گواه صادقی بر این مدعا نیست؟ اگر شما معتقدید که مردم نمی دانند که منتقد خوردنی است یا پوشیدنی پس نگران گیشه سینما و جیب خود نباشید آنها نمی توانند در کاهش مخاطبان فیلمهای شما نقشی داشته باشند و اگر هم معتقدید که نظر منتقدان بر فروش فیلمها تاثیر می گذارد پس حتما مردم می دانند و بهتر است شما هم بدانید که منتقد و نقد فهمیدنی است نه پوشیدنی و خوردنی و هر چیز دیگری که فکر می کنید. شاید اگر منتقدان بی تعارف و بی پرده تر با فیلم های سطحی و سخیف برخورد می کردند و نقد آنها را دون از شان حرفه ای خود نمی دانستند سینمای ایران و اکران به این مصیبت دچار نمی شد. اتفاقا منتقدان سینما کمتر به رسالت اجتماعی خود در مقابله با فیلمفارسی عمل کرده اند و اگر قرار باشد مورد سرزنش قرار بگیرند از بابت کم کاری و سهل انگاری در این باره است. جالب است که لحن و منطق حسین فرح بخش نیز به شدت شبیه به فیلمهایی است که تهیه کرده است. بازاری و متظاهرانه! او سخنان خود را با آیه ای از قرآن شروع می کند و مدام خود را پشت دفاع از نظام و انقلاب پنهان می کند تا قیمت نان خویش را به نرخ روز تعیین کند! او کلمات را هم به بازی می کرد و با سفسطه بازی مفهومی از واژه ابتذال ارائه می دهد تا بتواند از فیلمهای خود حمایت کند. مثلا اینکه در نظام جمهوری اسلامی فیلم مبتذل تولید نمی شود چون مبتذل به معنای غیر اخلاقی است که به سینمای قبل از انقلاب برمی گردد در حالی که خود فرح بخش می داند منظور از مبتذل یا فیلمفارسی چیست؟ او می خواهد با تهی کردن واژه از مفهوم و مقصود گویندگانش، توجیه فرهنگی – سیاسی برای آثارش و نقدهای که بر ان می رود دست و پا کند. آقای فرحبخش، مبتذل در معنای لغتنامه ای اش به معنی چیز پیش پا افتاده و دستمالی شده است و لزوما نمی تواند مفهوم غیر اخلاقی و مستجهن از آن بیرون کشید و استنباط کرد. یا شاید ترکیب فیلمفارسی اصطلاح درستی نباشد و به قول شما ظلم به واژه فارسی باشد اما مگر غیر از این است که فیلمهای شما نیز به فرهنگ و زبان فارسی لطمه می زند؟ چرا با واژه ها بازی می کنید. مهم نیست که از فیلمفارسی استفاده کنیم یا نه مهم اینست که این اصطلاح ناظر به نوع از سینماست که سطحی و سخیف است و شما با شارلاتان، دردسر بزرگی برای این سینما ایجاد کرده اید. بر خلاف شما تهیه کنندگان و کارگردان های سینما شناس این کشور با بهره گیری از نظر و نقد منتقدان، توانسته اند آثار ماندگاری در سینما خلق کنند. نه فقط سینما که همه هنرها و نه همه هنرها که همه آدم ها به نقد و انتقاد نیاز دارند. ای کاش به قول آقای فرحبخش منتقد پوشیدنی یا خوردنی بود آنگاه می شد منتقد را به وی خوراند یا پوشاند تا طعم تلخ نقد اما ثمره شیرین آن را می چشید حیف که نقد و منتقد فهمیدنی است!